یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاء تُلْقُونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءکُم؛¹ ای کسانی که ایمان آوردید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنها اظهار محبت می کنید، در حالی که آنان به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده اند.

در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که به سلطه ی دشمنان بر مسلمانان اشاره شده و اجازه نمی دهد که مسلمانان تحت سلطه کفار قرار گیرند؛ و این همه هشدار، گویای اهمیت و خطر آفرین بودن این مسئله است. این اشارات گوش دل هر مومن انقلابی و اهل عملی را می نوازد؛ چرا که پیروزی و سعادتمندی در دنیا و آخرت درگرو این است که دست دشمن را به هر نحوی که شده از دولت و کشور خود کوتاه کند و آنها را به دوستی نگیرد.